دلتنگ گریه هایی هستم که زنگار از دل پاک کند، هرچند دیرگاهی است که گریستن نیز از یادم رفته انگار

افتاده بر آب، چهره ابر سیاه

از شرم، درون ابر پنهان شده ماه

قلبم چو مه و ابر سیه فام منم

باران سرشک، آردم برق نگاه