بيشتر خواننده وبلاگم تا نويسنده آن و اين نوشته هاي ماه به ماه براي ثبت گذار عمر است. چه دردناك است هرازگاه دريابي وبلاگي كه مي خواني هرگز به روز نخواهند شد، چرا كه نويسنده آنها تاب زمين خاكي را نياوردند. وبلاگ ماه پيشوني از سال 81، وبلاگ زن رشتي از سال 82 و حالا هم وبلاگ پا برهنه كه نويسنده اش براي هميشه آسماني شد. نيستند اما نوشته هايشان هميشه باقي مي ماند. مثل شعرهاي فروغ

.......

گفتي تنها صداست كه مي ماند

اما نوشته هم مي ماند

حتي آن زمان كه نباشم

تلنگري به بايگاني يادها

يا شعري كه كلماتش با معصوميت تو آميخته

بوسه بر لبان عاشقي خواهد زد

حتي اگر تو نباشي

يا از آن معصوميت چيزي باقي نمانده باشد