گذشت ماهي كه سالي در انتظارش بودم و اين بار گناهي نبود جز ياد تو و زمزمه نامت كه باز افطار روزه هايم بود. يادگارم اين بار بي نيازي شد، آنقدر كه بي ياد تو نيز زندگي مي گذرد

هرچند كه آيينه رازم بودي

آرامش لحظه نمازم بودي

انگار هواي بي نيازي كردم

هرچند كه تو همه نيازم بودي