اين سرزمين من چه بيدريغ بود

که سايه مطبوع خويش را بر شانه های ذوالاکتاف پهن کرد

و باغ ها ميان عطش سوخت

و از شانه ها طناب گذر کرد
اين سرزمين من چه بی دريغ بود

ثقل زمين کجاست و من در کجای جهان ايستاده ام

با باری از فريادهای خفته و خونين
ای سرزمين من

من در کجای جهان ايستاده ام

خسرو گلسرخی

این ترس که بسته دست و پای من و تو
این نعره که پوشانده صدای من و تو
ترسم که چو مرداب، شبی با نعشش
آلوده کند عطر هوای من و تو

درست یک ساعت در صف رای ایستادیم. دوره قبل تنها چهار نفر همزمان با ما برای رای دادن آمده بودند. با توجه به آمار اعلام شده به نتیجه انتخابات اصلا خوش بین نیستم. این به معنی باور اعداد اعلام شده نیست. در انتخابت ۷۶ که هنوز ماشین رای سازی سیستماتیک به کار نیفتاده بود، ۶-۵ میلیون رای تقلبی برای ناطق ساخته بودند. با ماشین رای سازی فعلی و مراکز اجرایی و نظارت آکنده از متقلبان بی اخلاق، بی صداقت و بی شرافت، بالا پایین کردن اعداد و جعل ۱۵-۱۰ میلیون رای نباید چندان سخت باشد. برای کسانی که با وقاحت بی مثال در سخنرانی و مناظره تلوزیونی آمار را بالا پایین می کنند شرمی از بالا پایین کردن آمار در اتاق دربسته انتخابات کشور هست؟ آیا نگران کره شمالی و زیمبابوه شدن باید بود؟

پی نوشت بعد از ۱۲ساعت: دقایق در کابوس می گذرد. بختک افتاده بر قدرت جز وقاحت مفهومی را نمی فهمد. توانایی فهمش را ندارد سالهاست. این آخرین انتخابات قابل شرکت بدون نظارت بین المللی بود