مبهوت لیوانش .... مست از شرابش .... و همه چیز گذشت، می گذرد و خواهد گذشت جز آن بهت به یاد سرخی شرابی که بر لباني بوسه میزد و سرودن يک لحظه

چشم سيهی خمار و سنگين از خواب

مژگان خميده بر نگاهی بيتاب

مبهوت نگاه مانده در ليواننش

آميخته با سرخ لبی رنگ شراب