نه با دهان روزه از سجده برخاسته ام و نه انتهای پاییز است. از آن همه خاطره تنها تصویر رویایی در ذهم مانده که ویرانم کرد
 

برخاستم از سجده زیبای نماز
با روزه حضور پاک تو شد آغاز
با زمزمه نام توپاییز گذشت
بیدار شدم ز خواب و رویایم باز