روحم را در حضورت عریان کردم. اوج گرفت تا آنجا که ارتباطش با واقعیت گسست. آنقدر اوج گرفت که جسمم را فراموش کرد. روحم را در آینه حضورت دیدم و از دیدن واقعیت خود شرمگینم هنوز

برخاستم و دوباره ویران شده ام

در خلوت پر ز راز، پنهان شده ام

عریان شده بود در حضورت روحم

از لختی روح خود پشیمان شده ام