مرغي ترانه خواند
مرغ دگر به پاسخش آمد و اينچنين
جنگل پر از نوای هزاران پرنده شد
ز آن سيل صد نوا
ز آن جوشش ترانه که بر شد به آسمان
روياي رنگ رنگ قناری به هم شکست
در کنج اين قفس
تنها صداي قناری تنها ترانه اش
غم نامه اسارت
آواز گمشده فرياد جنگل است

"شکیبا- ۱۳۷۴"

گذار عمر حسی جز شمردن اعداد بر نمی انگیزد انگار
در آینه خیال، لبخندم نیست
در دیده نگاه آرزومندم نیست
بر برف، نشان پا نمی جویم من
ترسی ز گذار عمر اسفندم نیست