و ناگاه در چشمش نگاه حبس مي شود....
در چشم تو تا نگاه شد زنداني
آرام پس از تبسمي طولاني
تصوير تو با خطوط باران آميخت

آيا تو همان حضور بي پاياني؟

فاصله اي زلال. عبور نگاهي معصوم از پشت شيشه ها و آميختنش با نگاهي گناه آلوده در خطوط باران

تا عطر تورا وجود من مي بويد

با چشم تو چشم من سخن مي گويد

باران كه نگاه بي گناهت را شست

آيا كه گناه چشم من مي شويد؟

به ياد خدايار عزيز كه اولين بهار را در دنيايي بهتر مي گذراند

عيد آمد و خانه رنگ ديدار نداشت
عيدانه بدون تو خريدار نداشت
در عرش خدا نشست در تنهايي
انگار خداي ما خدايار نداشت